zondag 12 februari 2017

Emotie en beleving, schaal 1:1

Na 288.705 km moet ik afscheid nemen van mijn petrol kleurige Astra diesel, die mij gedurende 16 jaar en bijna 3 maanden trouw vervoerd heeft in den lande en daarbuiten. 
Na zoveel jaren trouwe dienst heeft hij de pijp aan Maarten gegeven, zelfs de ANWB wegenwacht kon alleen maar een noodverband aanleggen, en de autochirurg thuis verklaarde hem overleden.
En dat doet wel pijn, altijd stond hij voor me klaar, de laatste tijd weliswaar met wat nukken, de levens stroom ontbrak wel eens, en de levenssappen waren niet helder meer, olie en water verdragen elkaar niet erg.

Dus hij gaat naar de sloop, maar eerst zal onze autochirurg Sjoerd hem ontdoen van aantrekkelijke onderdelen (want hij heeft ook zo’n Astra type G sedan, een paar maanden jonger, maar veel levenslustiger en feller, want die krijgt i.p.v. diesel, benzine te drinken en heeft een ton minder hoeven te lopen).
Hij staat nu  zolang op de oprit, zonder kenteken platen, want anders vangt vadertje staat nog wat belastingcenten, en dat is onnodig, want hij beweegt zich niet meer van zijn plaats, de sloper zal hem te zijner tijd komen optakelen.
En nu heb ik even niet altijd vervoer, ja, we hebben een nog oudere Audi A3, vanuit de vorige eeuw, oud qua leeftijd maar jong van geest, want maar ruim een ton gelopen, wordt alleen maar in de stad gebruikt, hij lust namelijk wel een slokje, met een litertje benzine komt hij maar 7 kilometer ver.... Dat is toch wel te zot, maar hij rijdt wel lekker met zo’n automatische bak.

Dus op zoek naar een andere auto, en als we het verstand volgen, moet er een grote auto komen (formaat Opel Astra of iets groter, want onze de Waard tent moet mee op vakantie) en het budget in aanmerking nemende, komt bv de Opel Vectra in aanmerking, die is tot 2009 gemaakt, niet zo erg in trek, dus leuk in prijs en een diesel (want dat rijdt zo lekker en dat haal ik er wel uit met rond 20 duizend per jaar), met 125 duizend op de teller, weliswaar met automatische bak.
En cijferaar als ik ben maak ik dan een lijstje (spreadsheet) met de kosten qua belasting, verzekering en brandstof, van de verschillende aangeboden modellen.

Tot zover is het goed bedacht, maar dan komt het gevoel om de hoek kijken, ik kijk altijd verlekkerd naar een Mini (ik heb als eerste auto in de jaren zeventig, een rode Mini gehad, zo’n Brits koekblikje, dat harder de hoek om kon, dan rechtuit, totdat een vrachtwagen wat zand in de bocht bij de toenmalige Tol had verloren, vlak voordat ik die bocht uit zeilde tegen een lantaarnpaal, total loss helaas). Maar sinds BMW de Mini nieuw leven in blies, is dat een droom van mij.

Dus wat doe je dan, je neemt de gegevens van zo’n Mini Cooper Diesel met weinig Km (130 duizend) uit 2008, ook op in de spreadsheet, en dan blijkt dat de meerprijs in twee jaar terug verdiend is !  En dan begint er wat te spelen bij mij, ik gooi het voorzichtig in de groep bij het avondeten, mijn zoon ziet dat wel zitten en mijn vrouw vindt dat ik het maar nu moet doen, want “als je nu een andere auto koopt doe je er tien jaar mee, en als je tegen de tachtig loopt, koop je geen Mini meer !”. Dat argument trekt me over de streep.    

Dus afgelopen zaterdag op pad naar Helmond (mijn geboortestad), daar staat die Mini, die mij wel trekt. Het blijkt dat die Mini in bezit is geweest van 2 vrouwelijke eigenaren, de eerste Belgisch, de tweede uit Helmond (blijkt mijn familie ook te kennen, het blijft een kleine wereld !). En het doet mij goed dat de Mini is gereden door vrouwen, ten eerste rijden die over het algemeen wat rustiger, en de vrouwelijke energie ligt mij wel ! De huidige eigenaresse doet hem weg omdat ze in het buitenland gaat werken (is net vertrokken naar het verre Oosten) en besteed de verkoop uit aan haar zwager en zus.

Nadat mijn zoon alles gecontroleerd heeft (hij heeft een checklist van 4 pagina’s), onder de auto heeft gelegen en maar een puntje vond (remschijven moeten dit jaar nog vervangen worden, mooi onderhandelingspunt), maken we een proefritje, eerst ik achter het stuur voor de beleving (ik schijn met een big smile achter het stuur gezeten te hebben), daarna hij voor wat testjes. Daarna  komen beide partijen tot overeenstemming, en omdat deel 3 zoek is (in het verre Oosten ?) en opnieuw aangevraagd, ga ik volgende zaterdag de Mini halen.
Oh ja, het vervoer in de vakantie hebben we ook opgelost, dan ruilen we even van auto, wij met de Astra van Sjoerd, want die heeft er helemaaaaaaaal geen probleem mee om dan met de Mini te rijden…..

Dus als ik na volgende week ergens met een big smile binnen kom, weten jullie hoe dat komt.

Heerlijk, ditmaal niet het verstandelijke laten prevelaren, maar het gevoel, de beleving, voorrang geven ! Ik ga nog meer genieten !